کد مطلب:747 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:37

گنجینه پرسمان » اجتماعي و فرهنگي

آيا زندگي اجتماعي ضرورت دارد؟ علت عزلت برخي از مردان الهي چيست ؟

زندگي اجتماعي در اسلام هدف نيست و ارزش مطلق ندارد، بلكه ارزش آن نسبي است . زندگي اجتماعي ، وسيله اي است براي تامين ارزش هاي بالاتر.مطلوبيت زندگي اجتماعي ، تابع شرايطي است كه زندگي فردي را با زندگي ديگران پيوند مي دهد .عواملي كه زندگي فرد را به جامعه و اجتماع پيوندمي دهند، عبارتند از : عامل غريزي به عامل عاطفي و عامل عقلاني . اين عوامل انسان را وا مي دارد تا به جامعه گرايش يابد و زندگي خويش را با زندگي ديگران پيوند دهد .كمالات انسان در سايه ي اجتماع حاصل مي شود و بدون آن ، انسان از چنين كمالاتي محروم خواهد ماند؛ البته اين بدين معنا نيست كه بگوييم اجتماع داراي ارزش مطلق است . در قرآن كريم به همان اندازه كه به محبت كردن مردم به همديگر اهميت داده شده است ، به تبري و بيزاري جستن از بعضي انسان ها هم اهميت داده شده است . از جمله - در داستا اصحاب كهف آمده است كه آن جوانان صالح از اجتماع فاسد زمان خود كنار گرفته ، به غاري پناه بردند : ( ( و اذ اعتزلتموهم و ما يعبدون ... ) ) ، ( سوره كهف آيه 16 ) . قرآن اين كناره گيري را مي ستايد؛ زيرا آنان براي آن كه دين خود را حفظ كنند از آن جامعه هجرت كردند و از آن منجلاب فساد كناره گيري كردند .داستان گوشه گيري ابوذر را بعد از رحلت پيامبر مي توان در همين مقوله ( فساددستگاه حكومتي ) توجيه كرد و الا ابوذر عزلت انتخاب نكرد .اگر تاريخ زندگي ابوذر مطالعه شود، پرخاشگري هاي ابوذر نسبت به عمال خلفا، نشانگرسوز و گداز اجتماعي اوست . به عبارت ديگر، ابوذر از اجتماع نبريد، بلكه او رااز اجتماع بريدند .كناره گيري حضرت ابراهيم ( ع ) از جامعه ي شرك آلودنمرودي كه در قرآن آمده است ، ( سوره مريم ، آيه 48 ) ( و اعتزلكم و ماتدعون ... ) يا رهبانيت اصحاب حضرت عيسي ( ع ) كه در سوره مريم آيه 49 و 50آمده است ، به دليل شرايط بد زنانشان بود كه مي خواستند دين خودشان راحفظ كنند .اما در جايي كه خشنودي خدا در بازگشت به جامعه و اجتماع است ،براي هدايت ديگران و معاشرت با آن ها، رهبانيت و ديرينشي و گوشه گيري و عزلت ارزشي ندارد .پس زندگي اجتماع در اسلام داراي ارزش مطلق نيست ،بلكه نسبي است و تابع شرايط زمانه است ، ( معارف قرآن و اخلاق در قرآن ،استاد مصباح يزدي ) . ;